یادداشت معاون وزیر خارجه بریتانیا به مناسبت روز خبرنگار در ایران

یادداشتی از الستر برت، معاون وزارت امور خارجه بریتانیا در امور خاورمیانه و شمال آفریقا به مناسبت روز خبرنگار در ایران:
٣٣ روزنامه‌نگار و بلاگر در زندان هستند، بیش از ٦٠ روزنامه‌نگار از سال ۲٠٠١ ناگزیر از تبعید شده‌اند، بیش از ٤٠ نشریه از ژوئن سال ۲٠٠٩ تعطیل شده‌اند، حدود ٣٠٠٠روزنامه‌نگار از کار بیکار شده‌اند، بیش از پنج میلیون وبسایت مسدود شده و برنامه شبکه‌های بین‌المللی ماهواره [با پخش پارازیت] مختل شده‌اند. در چنین شرایطی امروز روزنامه‌نگاران ایرانی روز ملی خبرنگار را در ایران جشن می‌گیرند. با این همه، تیترهای تبریک این روز، هدایایی که از کارفرمایان و ارباب مطبوعات دریافت می‌کنند، و سخنرانی‌های شورانگیز رهبران و دولتمردان نمی‌تواند آزار و ایذا، حبس و زندان، و سانسور فراگیر در ایران را جبران کند.
حاکمیت ایران اهمیت رسانه‌ها را مانند سایر رژیم‌های خودکامه در سراسر جهان دریافته است و مزورانه از آزادی بیان سخن می‌گوید. اما بین آنچه گفته می‌شود تا واقعیت شکافی عمیق وجود دارد. رسانه انگلیسی زبان «پرس تی‌وی» که توسط حاکمیت پشتیبانی می‌شود و استادیویی در لندن دارد، مدعی پوشش و پرداختن به صداهایی است که شنیده نمی‌شوند و در پی ساختن پل‌هایی برای درک [متقابل] فرهنگی است، در حالی که دغدغه اصلی آن برای انتقاد از سیاست‌های دولت‌های غربی مؤید خلاف این ادعاست. سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شبکه‌های تلویزیونی و ایستگاه‌های رادیویی را اداره می‌کند که در کشور‌های مختلف جهان و به بیش از ۲٤ زبان پخش می‌شوند و با این همه در داخل ایران، هر صدایی جز صدای رژیم با خشونت سرکوب می‌شود و به روزنامه‌نگاران تنها فرصت‌های محدودی داده می‌شود تا درک متقابل فرهنگی ارزشمندی با جهان خارج بسازند.
روزنامه‌نگارانی مانند احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و سردبیری مشهور که جایزه آزادی مطبوعات جهان سازمان یونسکو را در ماه مه به دست آورده است، در حال حاضر محکومیت شش ساله زندان را سپری می‌کند که به واسطه اتهام نادرست و غیرواقعی «تلاش برای براندازی نظام» و در پی انتخابات مورد مناقشه سال ۲٠٠٩ برای وی صادر شده است. و این اولین تجربه حصر او نیست؛ او اولین بار در سال ۲٠٠٠ بازداشت شد. اما حتی از درون زندان نیز او به محکوم کردن شیوه رفتار با روزنامه‌نگاران زندانی ادامه داد. زیدآبادی اما تنها روزنامه‌نگاری نیست که به این مصائب مبتلاست. به گفته «گزارشگران بدون مرز» در حال حاضر دست کم ۲١ روزنامه‌نگار در ایران زندانی هستند که این سومین آمار بالای جهان به شمار می‌رود. صدای زید‌آبادی فقط ناشنیده انگاشته نمی‌شود بلکه به طور مؤثر سرکوب می‌شود.
مقامات ایرانی اراده‌ای ظالمانه در بریدن تمام ارتباطات ملت خود با [دنیای] خارج از خود نشان داده‌اند که این هیچ قرابتی با [ادعای] ساختن پل‌هایی برای درک متقابل فرهنگی ندارد. تخمین زده می‌شود که حدود پنج میلیون وبسایت از دید و دسترس کاربران ایرانی خارج است. در پخش برنامه‌ها از شبکه‌های بین‌المللی ماهواره‌ای که اخبار و برنامه‌های سرگرم کننده پخش می‌کنند به طور معمول اختلال ایجاد می‌شود. خبرنگاران خارجی به طور گسترده‌ای از ورود به کشور منع می‌شوند. و رهبر ایران در حالی که از اهمیت کتاب سخن می‌گوید، به ناشران می گوید که ایرانیان نباید آزاد باشند تا آنچه را که می‌خواهند مطالعه کنند خود برگزینند، چرا که شاید به سمت مطالعه کتاب‌های «مضر» سوق داده شوند. روزنامه‌نگاران ایرانی ناچار از ستیزی خصمانه هستند برای دسترسی آزاد به اطلاعات.
در بریتانیا، حتی با وجود مسایلی که اخیراً افشا شدند – که خود حاصل روزنامه‌نگاری تحیقیقاتی بود – و اعتماد و اطمینان ما را از معیارهای رفتار روزنامه‌نگاران‌مان متزلزل کرد، گاهی اوقات شاید نقش ارزشمند روزنامه‌نگاران را در یافتن و گزارش کردن حقیقت و تنوع آرا و عقاید به درستی ارج نمی‌نهیم. روز خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ایرانی را با آرزوی آزادی روزنامه‌نگاران ایرانی برای انجام این [رسالت] گرامی ‌می‌داریم.

یادداشت باری مارستن به مناسبت انقلاب مشروطه

یادداشت زیر توسط باری مارستن، سخنگوی فارسی وزارت خارجه بریتانیا، به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب مشروطه در ایران نوشته شده است.

«در سال 1284 ایرانیان نشان دادند در بیان خواسته‌های خود برای قانون اساسی بر پایه‌ی حقوق و آزادی‌های مشخص از دیگر مردم جهان بسیار پیشروترند. امروزه در سال 1390 شاهد اعلام خواسته‌های بسیار مشابهی در منطقه هستیم: به خصوص در سوریه، لیبی، بحرین و یمن. ما از این آرمان‌ها حمایت می‌کنیم و اگر روی لینک زیر کلیک کنید ویدئوبلاگ قدیمی من درباره‌ی چگونگی حمایت از آن آرمان‌های دموکراتیک در سال 1284 را می‌توانید مشاهده کنید.»